بـخـوان هـشـتـمـیـن جـلـوۀ ربّـنـا را            امـــام قـــدر را، امــیـــر قــضــا را
تــبــسّـم تــبــسّــم رضــای خـــدا را            علی بن موسی الرضا المرتضی را

امام رئـوفی که سلـطان طوس است            که سلطان طوس و انیس النفوس است
انیس النفوس است و شمس الشموس است            ببین لطف والشمس را، والضحی را

چه اذن دخـولی؛ « یَـرَونَ مَقـامی»            بخوان زیر لب: «یَسمَعونَ کلامی»
اگــر بــی‌قـــرار جــواب ســـلامــی            بـه آهــی بــلــرزان دل مــبــتــلا را

چه دوری دل من، چه دیری دل من            ز خـوف و رجـا نـاگـزیـری دل من
فــقـیـری یـتـیـمـی اسـیــری دل مـن            بخوان هل أتی، هل أتی، هل أتی را

ســلامٌ عـلـی آل یـاسـیـن بـخــوان و            دو رکعت از آن شور شیرین بخوان و
دعـا در شـبـسـتـان آمـیـن بـخـوان و            بخـوان زیـر لب یا سـریع الرضا را

که شب‌های شور و شعف روزی‌ات باد            سحرهای نور و شرف روزی‌ات باد
و پرواز مشهـد نجـف روزی‌ات باد            زیـارت کـنـی بعـد از آن کـربـلا را

گـواهـی تو ای شـعـر روز قـیـامـت            کـه سـیــد مـحــمــد جـواد شــرافـت
سـروده بـه شـوق شـفـا و شـفـاعـت            نـگـاه عـلـی بـن مـوسـی الـرضـا را